امر مقید به اسمامر مقید به اسم امر تعلق گرفته به اسم خاص است. ۱ - تعریفگاهی امر ، به اسم مقید می‌گردد مانند: «اکرم زیداً» که در آن، امر «اکرم» مقید به اسم «زید» شده است. ۲ - نظر اصولیهادر بحث امر مقید به اسم، این سئوال مطرح است که آیا تقیید امر به اسم خاص ، موجب انحصار حکم آن امر به همان اسم می‌شود؛ به بیان دیگر، آیا چنین امری بر نفی حکم از غیر اسم دلالت می‌کند؛ برای مثال وقتی مولا می‌گوید: «اکرم زیدا»، آیا حکم لزوم اکرام، به زید اختصاص دارد و دلالت بر نفی اکرام غیر زید می‌کند؟ در این باره میان اصولیها اختلاف است. البته در این که با اکرام زید، «شخص حکم» ساقط می‌شود، اختلافی نیست، بلکه اختلاف، درباره انتفای نوع و طبیعت حکم است. [۱]
فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۲، ص۱۳۴.
۳ - عناوین مرتبطمفهوم لقب. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۹، برگرفته از مقاله «امر مقید به اسم». رده‌های این صفحه : امر مقید
|